Hij lag daar, bebloed op straat. Dit is wat ik deed...
Oct 08, 2022
Allereerst is dit geen clickbait titel maar echt gebeurd.
Ik heb dit voorbeeld ook al eens vaker gebruikt in mijn podcast, wellicht herken je jezelf hierin.
Ik wil je graag praktische voorbeelden geven over hoe ik erachter kwam dat ik bewust werd van mijn gedachten en ervoor KOOS om mezelf op een bepaalde manier te voelen.
Dit voorbeeld maakt het duidelijk.
Dit is ook één van de dingen die ervoor zorgen dat je jouw leven anders gaat leven, veel fijner en bewuster.
Dit alleen al is goud waard.
Maar goed, ik dwaal af, komt ie:
👇
Er wordt aangebeld.
Een vriendin staat aan de voordeur en vraagt of ik een doek heb omdat er iemand op de straat is gevallen en hij bloedt uit zijn hoofd....
Oi..
Ik denk een paar tellen na - hoe laat moet ik de kids halen, kan ik weg, heb ik een doek - en als ik hier antwoorden op heb snel ik naar een kastje en haal daar een doek tevoorschijn en loop/ren naar de straat.
Daar ligt hij, een oudere man, op zijn zij met zijn fiets naast hem.
Hij is duidelijk verward en ik leg de doek op zijn hoofdwond en vraag aan omstanders of er 112 is gebeld.
Terwijl ik dit vraag ben ik me direct bewust van de mensen die er omheen staan. Waarom heeft niemand ingegrepen??
Maar goed, ik ben er weer voor de man. Ik stel hem vragen en praat tegen hem.
Hij geeft antwoord maar ik merk dat het hem moeilijk af gaat.
Hij brabbelt ook vanalles... Geen goed teken...
Het blijkt dat hij vanaf de stoep ineens de weg op reed en daar viel... Ook geen goed teken....
Ik kan op dat moment niet meer doen dan zijn ademhaling controleren, zijn wond afdekken en tegen hem blijven praten.
Dan komt de ambulance.
Ik kan het overdragen.
Ik merk dat ik opgelucht ben.
En als de ambulancebroeders het volledig over hebben genomen loop ik weer terug naar binnen.
Ik kijk door het raam naar de ambulance waarin de man meegenomen wordt en mijn gedachten beginnen te dwalen...
"Ooh, wat erg voor zijn vrouw als hij die heeft, en zijn kinderen, zou hij die hebben?, wat vreselijk, die krijgen dadelijk te horen dat hij het niet overleefd heeft...
Zou hij er nog wel goed uitkomen?"
Op dat moment ben ik me ineens bewust van wat ik aan het doen ben.
Mijn gevoel wordt zwaarder, ik merk wat verdriet-overname opkomen en ik voel me er niet beter door.
Op dat moment zeg ik letterlijk hardop tegen mezelf "Oke Tamara, je hebt gedaan wat je kon, het zijn emoties die je niet over hoeft te nemen. Wat was je aan het doen?" - Oke, werken, terug aan het werk". Dat zei ik. (echt letterlijk 😅)
En dat deed ik.
En weet je, het heeft mijn dag helemaal niet meer beïnvloed.
Totdat ik de volgende dag een berichtje kreeg van iemand die zei; "je zal je wel vervelend voelen nu..."
- En ik nog nadenken, hoezo dan? Ik had echt totaal geen idee waar het over ging.
Zij, "Ja, over gisteren met die man?"
Ik - Ooh, dat, dat was niet prettig nee (wetende dat ik er helemaal niet meer mee bezig was geweest en me dit mijn dag niet had laten beïnvloeden).
Zij, "Ja, ik kon er niet van slapen zeg, wat erg!"
En toen bevestigde ik het aan mezelf; zo kan ik dus mijn eigen leven beïnvloeden.
Je kunt het leven niet maken maar je kunt er wel voor kiezen hoe je met bepaalde situaties omgaat.
Ik was zelfs happy na dit inzicht.
En nu, is het bijna automatisme geworden.
En natuurlijk mag verdriet er zijn, mogen emoties er zijn. Er zijn veel nuances die ik weglaat maar sommige mensen laten alles binnenkomen en erger, laten zich hierdoor beïnvloeden hoe ze zich voelen.
Dit heeft impact binnen je gezinsleven, op je werk en op de cliënten waarmee je werkt.
Het kan anders en het is nog tof ook om je emoties 'zo te kunnen sturen'.
Liefs Tamara
Ben je een high performer ondernemer en wil je het echt goed aanpakken?
Dan heb ik een exclusief één op één traject op maat.
